«یک زندگی» گزیده‌های از مقاله‌ها، گپ و گفت‌ها، نشست‌ها و نامه‌های ژیل دلوز درباره متفکرانی همچون اسپینوزا، هیوم، نیچه، برگهام، فوکو، بکت و لایبنیتس است. ژیل دلوز فیلسوف فرانسوی تجربه‌گرا متولد ۱۹۲۵ بود. او در دانشگاه سوربن به تدریس تاریخ فلسفه می‌پرداخت و تا سال ۱۹۸۷، نشست‌های زیادی درباره فیلسوفانی همچون کانت، لایبنیتس، اسپینوزا، برگسون، و موضوعاتی همچون سینما و موسیقی برگزار کرد و کتاب‌هایی همچون «سرمایه داری و اسکیزوفرنی» را نوشت. او با میشل فوکو یک دوستی پایدار داشت و برای احترام به او در سال ۱۹۸۶ و پس از مرگ فوکو، کتابی هم به نام او منتشر کرد. دلوز در مقالات و جستارهای این کتاب به یک موضوع پیچیده در دل فلسفه خودش و فیلسوفان مورد مطالعه‌اش پرداخته است. چیزی که نامش را «یک زندگی» می‌گذارد. این مقالات همان تجربه‌گرایی مورد علاقه دلوز را مطرح می‌کنند، نوعی جدید و برتر از تجربه‌گرایی که دلوز با درک عصر ارتباطات به آن رسیده بود. نوعی ساختارشکنی، گونه‌ای نو از تجربه‌گرایی و شکل نویی از هنر و میل به هنر که بشر بیش از هرچیز دیگر به آن محتاج است. کتاب «یک زندگی» حرف‌های زیادی درباره زندگی و فیلسوفان نام‌برده برای گفتن دارد و کتابی بی‌نهایت ارزشمند از استادی بزرگ در حوزه فلسفه است.